لیست افراد دعوتی انجام میشد.دعوت شده هاراچند لیست جداگانه بر حسب محله ی سکونتشان به افرادی ک گفتاربهترو گراش را بهتر بلدتر بودند،میدادند.

واین افرا باید صبح الطلوع با پای پیاده به در تک تک خانه هایی که در سیاهه بودند میرفتند وصاحب خانه را برای مراسم عیش دعوت میکردند ، شکل دعوت برای آقایان ساده و خودمانی بود در میزد و با صدای بلند می گفت«امشب عیش پسر حسن خسرونژاد است ، به صرف ناهار و شیرینی تشریف بیاورید .»واگر طرف به شکل خصوصی تر دعوت شده بود ، پشت بندش با ولد یا ولدان هم میگفتند.

تشریفات این کار برای خانم ها بیشتر بود، و انجام آن با تفاوت های زیادی با آقایان داشت،قبل از هر چیز خانم ها به گروه های 2 نفره «یک خانم مسن و یک خانم جوان تر به عنوان همراه»یا به اصطلاح خودمان «دَسَّگه» در می آمدند و با لباس های شیک و پیک ، طبق سیاهه و محله ، صبح زود به در خانه ی تک تک دعوت شده ها می رفتند و بعد از سلام و احوال پرسی و اینکه زن حسن خسرونژاد (صاحب عیش) سلام رساند ، بانوی منزل مورد نظر را برای تشریفرمایی به مراسم عقد یا عروسی دعوت می کردند.

از آن طرف هم صاحب خانه هم از دَسَّگه با چای ، شربت و شیرینی پذیرایی مختصری می کرد ، کل این پذیرایی باید در حداقل زمانی انجام میشد تا آن دوبتوانند از صبح تا ظهر و یا تا قبل از مغرب کل سیاهه ی دعوتی را که معمولا" بین 20 تا 30 خانه می شدند تمام کنند و بعد از دعوت کردن و پذیرایی ، هنگام خداحافظی ، صلحب خانه بقچه کوچکی از کلوچه ، کمپوت و یا حتی کله ی قند به یکی از آن دو نفر میداد ، و اگر به خاطر فرصت کم یا آماده نداشتن این بقچه، دَسَّگه دست خالی بر می گشت ، هنگام عروسی در شب یا روز دعوتی ،بقچه را به آن دو نفری که دعوتش کرده بودند تقدیم می کرد.

کار هنوز تمام نشده ! هر دَسَّگه باید در شب مراسم به افرادی که دعوتشان کرده است تا آخرین لحظات خدمت کند . با تعارف قلیان . با آوردن چای و کباب و .......خوش خدمتی اش را در درجه اول به مهمانان و در درجه دوم به صاحب عیش ثابت کند.

سر آخر بعد از اتمام مراسم عروسی هر دَسَّگه غنایم یا به عبارتی محتویات بقچه را باهم به صورت مساوی تقسیم می کرد و با بغلی پر از کمپوت و کلوچه و ......و خاطره اش راهی خانه اش میشد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: